Η πένα της δασκάλας

 Γράφει η Αποστολία Ρούση Σεβαστέ πατέρα, αγαπητοί κάτοικοι της νήσου Ερείκουσας, Χρόνια μας πολλά και ευλογημένα. Σήμερα είναι η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Βρισκόμαστε στην τρίτη Κυριακή των νηστειών, 28 μέρες πριν από το Πασχα. Η Α Κυριακή είναι της Ορθοδοξίας, η Β Κυριακή είναι του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, η Γ Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, η Δ Κυριακή του αγίου Ιωάννου της κλίμακος και η Ε Κυριακή της οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας.  Είμαστε στη μέση της Σαρακοστής. Έχει τις ρίζες της στην Παλαιστίνη όταν την πρώτη Κυριακή μετά τις 6 Μαρτίου εορταζόταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού από την Αγιά Ελένη.  Στις εκκλησίες μας ο ιερέας φέρνει μέσω πομπής το Σταυρό στη μέση όπου θα μείνει και όλη την εβδομάδα, την ονομαζόμενη εβδομάδα του Σταυρού. Οι πιστοί προσκυνούν και ο ιερέας τους δίνει χριστολουλουδο που συνήθως είναι δεντρολίβανο. Αυτά τα χριστολούλουδα οι πιστοί τα παίρνουν στο εικονοστάσι ως ευλογία. Όταν θυμιατιζουμε μπορούμε να καίμε λίγο από το δεντρολίβανο. Όταν έχουμε κ

  Γράφει η Αποστολία Ρούση, δασκάλα στην ακριτική Ερείκουσα. Αγαπητοί κάτοικοι του νησιού,   Σας ευχαριστώ που παρευρίσκεστε σήμερα εδώ. Μεγάλη γιορτή του έθνους μας και της ορθοδοξίας. Όπως είχαμε μιλήσει και σε προηγούμενη σχολική γιορτή η Ελλάδα μας αγωνίζεται πάντοτε υπό την σκέπη της γλυκιάς μας Παναγιάς. Εύχομαι οι Έλληνες μα και όλοι οι λαοί να προστρέχουν στη μητρική της αγκαλιά ώστε εκείνη σαν μάνα που είναι να τρέχει και να μας σκεπάζει.   Ο πρώτος μου σχολικός λόγος για την 25η Μαρτίου και τον μοιράζομαι εδώ σήμερα μαζί σας. Σκέφτηκα πολλές μέρες και προετοιμάστηκα για αυτό το λόγο, καθώς ήθελα να είναι ιδιαίτερος και να μείνει σε όλους μας, μαθητές και μη- η επετειακή αυτή μέρα.        Με τη χάρη του Θεού λοιπόν αποφάσισα να σας μιλήσω για την Ελληνική επανάσταση μα εφόσον βρίσκομαι εδώ στην Ερείκουσα, στην Κέρκυρα δηλαδή στα Επτάνησα ξεκίνησα μία βαθιά αναζήτηση μέσω διαφόρων πηγών για την περίοδο αυτή στον τόπο αυτό. Κάνοντας μια παρένθεση στο σημείο αυτό να σας ενημε

Είναι πράγματα που ξεχειλίζουν από την ψυχή ενός ανθρώπου και δεν χωρούν, θέλουν να βγουν και να μοιραστούν. Είμαι η Αποστολία Ρούση δασκάλα στην ακριτική Ερείκουσα και αυτό το κείμενο είναι ένας ύμνος δοξολογίας προς το δημιούργημα του Θεού, τον Κώστα Στραβού, τον άντρα μου. Ξέρω πως πολλοί ίσως σκεφτόμαστε πως κάποια πράγματα τα κρατάμε για εμάς ώστε να μην μας τα χαλάσουν...αλλά δεν μπορούν να κρατηθούν...δε χωράνε εδώ στην Ερείκουσα μα νομίζω και πουθενά αλλού. Θέλω να τα ακούσουν όλοι, οι γονείς, οι παππούδες, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συμμαθητές του και να χαρούν που ο άνθρωπος αυτός, ο δικός τους αποτελεί στη ζωή όλων μας μια ξεχωριστή ευλογία. Κωνσταντίνε μου ευχαριστώ πρώτα το Θεό και ύστερα όλους εκείνους και ιδιαιτέρως τον αγαπημένο σου παππού Αργύριο Ζήσεκα που συνετέλεσαν σε αυτό που είσαι σήμερα. Η δοτικότητα σου, η δυναμικότητα σου, η λογική σου, η ψυχή σου, η πίστη σου το είναι σου όλο. Όσοι ήδη τον ξέρουν καταλαβαίνουν και ταυτίζουν τους όρους φιλότιμο, εργατικότητα,